فابریانو

تاریخچۀ فابریانو

اختراع کاغذ از نظر تاریخی و به شکل سنّتی منسوب به چینی­ها است، ولی در واقع این عربها بودند که پس از آموختن اصول کاغذسازی و بهبود و توسعۀ آن، این محصول جدید را در سراسر اروپا و غرب نشر دادند. فرآیندی دشوار و طولانی که در نیمۀ دوّم قرن سیزدهم میلادی و در فابریانو، شهری کوچک درون خاک ایتالیا، به کمال رسید. دلیل اینکه فابریانو به مهّمترین مرکز تولید کاغذ در اروپا تبدیل شد، احتمالاً نزدیکی آن به آنکونا است، بندری که به­خصوص رابطۀ تجاری گسترده­ای با جهان عرب داشت. توانایی رو به رشد و شمار روزافزون صنعتگران و هنرمندان قابل در فابریانو به ایشان اجازه داد تا در مقولۀ کیفیّت تحوّلی اساسی و واقعی ایجاد کنند. به ویژه سه نوآوری مهّم که فابریانو را به مهد کاغذسازی مدرن تبدیل کرد.

نقش­آب سازی کاغذ (Paper Watermarking)

با این تکنیک می­توان علائم و نقوش مختلف را در داخل کاغذ طرح کرد و قرار داد. علائمی که با گرفتن کاغذ در مقابل نور قابل دیدن هستند، و در ابتدا برای تکثیر برند یا نام تولید کنندگان گوناگون کاغذ مورد استفاده قرار می­گرفت.

ابداع آسیاب چکّشی (Hammermill) (قرن سیزدهم میلادی)

این وسیله فیبرهای (رشته ها) همگن و یک­دست تری تولید می­کرد و جایگزین هاون سنگی و کوبه­های چوبی دستی شد که مورد استفادۀ اعراب بودند.

و در نهایت ابداع روش استفاده از ژلاتین حیوانی برای آهار زدن سطح کاغذ، که امکان نوشتن بهتر را فراهم میسازد و در عین حال مشکل زوال سریع کاغذ به علّت آهار زدن با نشاستۀ گندم را نیز از بین میبرد (به همین دلیل است که استفاده از کاغذ در اسناد و مدارک دولتی و عمومی ممنوع است).

در دورۀ رُنسانس اهمیّت و در عین حال تولید و انتشار کاغذ به بالاترین سطح رسید. که با توجّه به حجم بالای اسناد به جا مانده و استفادۀ زیاد از نقش­آب سازی در آن دوران این اهمیّت به اثبات میرسد. بخشی از این اهمیّت را میتوان در نامه های منتسب به برخی از بزرگترین هنرمندان آن دوران، نظیر میکل آنژ، دریافت.

کارگاههای صنعتی

هم بازارهای شهرهای ایتالیا (رُم، جنوا، فلورانس و ونیز) و هم بازارهای خارج از ایتالیا (پروانس، جنوب فرانسه و اسپانیا) مهر تأییدی هستند بر رویکرد پیشروی کارگاههای صنعتی فابریانو.

فعاّلیّتهای تبلیغاتی در بخش تجاری نیز قابل توجّه است، چنانچه تجاّر و بازرگانان طیّ ملاقاتهای منظّم با مشتریان خود در شهرهای مهّم ایتالیا و اروپا تماّس خود را با بازارها حفظ میکنند.

منطقۀ صنعتی

در قرون هفدهم و هجدهم میلادی، صنعت کاغذسازی فابریانو شاهد اُفت و نزول بود که به احتمال زیاد معلول چرخش جریان تجاری ناشی از کشف قارّۀ آمریکا است.

در دوران انقلاب صنعتی، که تقریباً با انقلاب فرانسه همزمان است، صنعت کاغذ شاهد بهبود و تغییر شرایط مهّمی است، که مدیون مهارتهای کارآفرینی پیترو میلیانی  (Pietro Miliani) است، کسی که در سال 1782 کارتیه میلیانی را بنیان گذاشت. شرکتی تازه که بهره­وری بالا را به ارمغان آورد و در مدّت زمانی کوتاه رهبری صنعت کاغذ را بر عهده گرفت.

برادرزادۀ او، جوزپه میلیانی (Giuseppe Miliani)، نیز همین رویکرد را ادامه داد و با موفّقیّت این حرفۀ خانوادگی را به یک مجموعۀ صنعتی معظّم تبدیل کرد، و از همه مهّمتر فابریانو را به موقعیّت ممتاز آن در بازارهای بین­المللی بازگرداند. معتبرترین جوایز مؤیّد موفقیّت او بودند، از جمله مدال طلای نمایشگاه لندن در سال 1851 که تنها مدالی بود که به یکی از دولتهای ایتالیایی حاضر در آن نمایشگاه اهدا شد. جیووان باتیستا میلیانی (Giovanbattista Miliani) آخرین نمایندۀ مهّم از این خانواده است: او سیاستمداری برجسته بود، شهردار فابریانو شد، در طول جنگ جهانی اوّل وزیر کشاورزی و در دولت پادشاهی ایتالیا سناتور بود. تحت رهبری او، کارتیه میلیانی با دیگر کارخانجات کاغذسازی منطقه ادغام شد و صنعتی معظّم به وجود آورد و اهمیّتی بین­المللی کسب کرد. این موقعیّت قابل توجّه این امکان را فراهم آورد تا سفارشات مهّمی از نهادهای مالی و بانکهای مرکزی خارجی  نصیب شرکت شوند، و به­ویژه به این علّت که مهارت و تکنیک شرکت در تولید کاغذهای امنیّتی غیر قابل ردیابی و دور زدن بودند.

در تاریخ ششم جون 1906، شرکت «سوسیه­تا آنونیما کارتیه پیترو میلیانی» تأسیس شد. در سال 1928، سهام اکثریّت شرکت به شرکایی در لندن فروخته شد. در دهۀ 30، با درگذشت جیووان باتیستا، در تاریخ پانزدهم اکتبر 1931، خاندان میلیانی از مدیریّت شرکت کنار رفته و با ملّی شدن کارخانه، کنسرسیومی متشکّل از بانک ناپولی،Istituto Nazionale delle Assicurazioni (I.N.A.)،   Istituto Poligrafico e Zecca dello Stato (IPZS)(ضراّبخانۀ ایتالیا) و بانک ملّی لاورو هدایت آن را بر عهده گرفتند. در تاریخ نهم آوریل 1947 در جلسۀ اضطراری سهامداران، اسم شرکت به «کارتیه میلیانی فابریانو» تغییر یافت. در سال 1972، I.N.A. به بزرگترین سهامدار شرکت تبدیل شد، و در سال 1980 I.P.Z.S. جای آن را گرفت. در تاریخ 21 مارس 2002، فابریانو به گروه فدریونی (Fedrigoni Group) از ورونا ملحق شد که 99.99٪ سهام شرکت را در اختیار دارد.